Soms zie je wel eens iemand op tv die je meteen weet te raken. Dat had ik vorige week toen ik Sonita zag, bij de gelijknamige documentaire van 2Doc. Als je benieuwd bent hoe iemand met veerkracht, optimisme, positiviteit, kracht en hoop eruit ziet, kijk dan vooral Sonita!
Voor degene die wel het inspirerende verhaal wil, maar niet de doc. wil bekijken, hier haar verhaal, of in ieder geval mijn interpretatie daarvan (spoileralert voor degene die hem nog wel wil zien ;)) Sonita is een 18-jarig meisje uit Afghanistan, die gevlucht is naar Iran. Daar verblijft ze illegaal in een soort van opvanghuis voor kinderen en jongeren. Sonita heeft een droom: ze wil rapper worden. Optreden of muziek opnemen gaat echter niet, want vrouwen mogen niet zingen in Iran, dat is verboden. Sonita gaat echter op zoek naar de mogelijkheden die ze hierin heeft en zoekt naar mensen die haar hierbij kunnen steunen. Met succes, want uiteindelijk is er iemand die haar ondersteund bij het opnemen van haar muziek. Geen muziek kunnen maken is echter niet het enige probleem van Sonita. Ze wordt namelijk uitgehuwelijkt voor 9000 dollar door haar familie, zodat haar broer zijn bruid kan kopen. Nog steeds blijft ze strijden voor haar doel en verzet ze zich tegen haar lot. Met succes, want haar moeder biedt een mogelijkheid dat het huwelijk met een half jaar uitgesteld kan worden. Voor de prijs van 2000 dollar. Wat een onmogelijke opgave lijkt, lukt gelukkig toch. De documentairemaakster is dusdanig met haar begaan, dat ze de 2000 dollar voor haar betaald. En dan gebeurt er iets moois. De clip van Sonita van het nummer ‘Brides for Sale’ wordt opgemerkt door een Amerikaanse muziekschool die haar een studiebeurs aanbiedt.
Wauw, voor mij is dit echt een voorbeeld van de positieve psychologie in de praktijk. Altijd blijven kijken naar mogelijkheden, ook als die er eigenlijk niet zijn. Hoop houden en voor jezelf blijven staan, ook al gelooft niemand in je. In jezelf geloven en kansen durven pakken die je aangereikt worden, ook al is dat doodeng. Prachtig. Dat is pas leven met lef!
Geef een reactie