Dat goed voor jezelf zorgen bijdraagt aan je geluk wisten we al. Maar wist je ook dat het verrichten van goede daden voor een ander ook jouw geluksgevoel vergroot? Een tijdje geleden las ik een artikel in de krant over het doen van goede daden. Het artikel beschreef de ervaringen van Rachel van de Pol; zij verrichtte een jaar lang iedere dag een goede daad voor een ander. Dit varieerde van een positieve spreuk achterlaten op een servet in een café, tot het stiekem wassen van de ramen van de buurvrouw.
Het verrichten van goede daden voor een ander wordt vaak in verband gebracht met altruïsme. Dit heet ook wel onbaatzuchtig handelen en gaat erom dat je iets goeds doet voor een ander, zonder een spoortje eigen belang. Altruïstisch handelen lijkt sterk samen te hangen met een gelukkig leven waarbij je meer gezondheid ervaart en beter tegen stress kan. Het interessante aan altruïsme vind ik altijd de zoektocht naar je eigen motief. Wat doe je voor de ander en wat doe je stiekem toch een beetje voor jezelf? Zo had ik laatst bijvoorbeeld een ‘goede daad’ verricht. Ik was bij de supermarkt geweest en wilde net mijn winkelwagentje terug in het rek zetten. Er waren twee rijen met wagentjes en in de rij naast mij zag ik een vrouw verwoed in haar tas naar een muntstuk zoeken zodat ze een wagentje kon pakken. Helaas voor haar zonder resultaat. Ik bood haar het wagentje aan wat ik net terug wilde zetten. Ze was er helemaal blij mee, bedankte me uitgebreid en verontschuldigde zich dat ze me niets terug kon geven. Ik werd enthousiast en blij van haar reactie en het maakte me niets uit dat ze niets kon geven. Ik was blij dat ze er wat aan had. Met een goed gevoel reed ik weer naar huis toe. Maar was deze daad nou altruïstisch van me? Het klopt dat ik het fijn vond in die vrouw te helpen, maar ik kreeg er zelf ook een goed gevoel van omdat ik een positieve reactie van haar ontving. Mijn handelen werd gewaardeerd door haar en dit sprak ze ook uit. Dus misschien deed ik het niet helemaal puur voor haar, maar wellicht ook (onbewust) om een stukje waardering te krijgen. Mijn altruïsme zou pas echt op de proef gesteld worden wanneer ik van haar een neutrale, of misschien zelfs afwijzende reactie zou ontvangen. Hoe graag zou ik haar dan nog willen helpen?
Er is wel een manier waarop je de kans verkleind dat je eigen belang meespeelt bij het verrichten van een goede daad. Dit is namelijk wanneer je deze anoniem of stiekem doet! In het artikel over Rachel van de Pol las ik dat zij bijvoorbeeld een koptelefoon neer had gelegd bij een kaartjesautomaat op een treinstation. Van een afstandje bekeek zij de reacties van de verraste mensen die om zich heen keken naar de “gever”, die nergens te bekennen was. Dit bracht haarzelf ook veel plezier.
Het artikel heeft mij geïnspireerd om de komende tijd anoniem goede daden te verrichten. Ik ben benieuwd of ik wat creatieve dingen kan verzinnen én wat het met me doet dat ik soms niet zal weten wat mijn goede daad voor effect zal hebben. En mocht je dit lezen en denken: dat lijkt me ook wel wat, dan is dat al helemaal leuk want dan verrichten meer mensen een goede daad. Zo helpen we uiteindelijk allemaal elkaar :): pay it forward!
Geef een reactie