Hebben jullie weleens gehoord van het boek ‘Het hart in de fles’ geschreven door Oliver Jeffers? Afgelopen week tipte mijn moeder me over dit boek en ik werd hier direct door geraakt. Het boek vertelt het verhaal van een heel gewoon meisje dat zich kan verwonderen over de kleinste dingen in het leven. Dan gebeurt er op een dag iets verdrietigs en omdat dit haar zoveel pijn doet besluit ze haar hart in een fles te stoppen en om haar hals te hangen. Ze wil dat verdriet namelijk liever niet voelen en haar hart beschermen. Alleen wat is de keerzijde van niet meer voelen? Van je hart zo erg beschermen dat het door niets of niemand meer geraakt kan worden?
Je leest het in dit boekje! Zeker een tip dus om te lezen en ook echt een aanrader wanneer je in je werk bijvoorbeeld te maken krijgt met kinderen die een verlies meemaken.
Dit verhaal raakte mij niet alleen, maar zette me ook aan het denken. Wat nou als je de keus had om je hart denkbeeldig in een fles te stoppen? Om ervoor te zorgen dat je niet meer geraakt wordt door de meest verdrietige dingen? Zou je hier dan voor kiezen? Zou je ervoor kiezen om even niet meer te hoeven voelen?
Ik weet niet hoe het met jullie is, maar ik merk dat ouder worden ook met zich meebrengt dat je keuzes moet maken. Volg je gevoel, is dan een vaak gehoord advies. Wanneer je dit een paar jaar geleden tegen mij zei dacht ik vaak: maar wat is dan mijn gevoel? Hoe moet ik weten wat mijn gevoel is als ik niet precies weet wat ik dan moet voelen? Ik klink nu vast als een oud omaatje en ik wil ook zeker niet beweren dat ik de waarheid al in pacht heb, maar inmiddels leer ik wel steeds beter wat gevoel eigenlijk is. Wat mijn gevoel is om precies te zijn. En ook al heb ik nog steeds dagen dat ik geen idee heb of mijn gevoel nu juist zegt om keuze A of B te maken, toch merk ik wel dat hoe meer ik probeer te luisteren naar mijn gevoel, hoe meer ik keuzes maak die bij mij passen. Bijvoorbeeld om een eigen bedrijf te starten, ondanks dat je nul zekerheid hebt en niemand weet hoe het zal gaan lopen. Had ik dit gedaan zonder te voelen dat ik hier heel erg blij van wordt? Zou ik er dan alsnog voor willen kiezen om mijn hart ‘in een fles te stoppen’?
Ja soms wel, is de eerste gedachte die er door me heen gaat. Bijvoorbeeld als er iets heel verdrietigs gebeurt dat me zo erg raakt dat ik er even helemaal ondersteboven door wordt gekeerd. Of wanneer ik bijvoorbeeld de krant lees en de meest vreselijke dingen de revue passeren. Maar ook wanneer ik nieuwe mensen leer kennen. Mensen dichter bij je laten komen, betekent immers ook dat ze je op een gegeven moment heel erg zouden kunnen raken. Dan zou het me best lekker lijken om even mijn hart te beschermen en die in een fles te stoppen.
Maar, als ik hier heel diep over nadenk en eigenlijk ga voelen wat ik hier echt van vind, nee, dan kies ik er toch voor om te voelen. Laat mij maar voelen wat iets met me doet, het zorgt er namelijk voor dat ik het gevoel heb dat ik leef! Dat ik de blije, maar ook de verdrietige momenten voel. Ja, misschien wordt mijn hart hier en daar geraakt. Maar, op alle mooie momenten die ik meemaak ben ik daar extra dankbaar voor. Want wie geen verdrietige momenten kent, zal denk ik nooit zo intens kunnen genieten van de fijne en mooie momenten. #Waar word jij door geraakt?
Geef een reactie